In maart 2005 zijn we verhuisd naar het zonnige Andalusië. Een streek met prachtige natuur, waar de zon altijd schijnt en iedereen buiten leeft. Niet lang daarna ben ik in aanraking gekomen met de andere kant van dit idyllische beeld.

Het vreselijke leed van vele dieren! Wat mij, als echte hondenmens natuurlijk bezig houd is het verhaal van de Spaanse honden. De mentaliteit van de plaatselijke mensen is totaal anders als die van de Nederlanders. Daarnaast is het omgaan met en houden van huisdieren een wereld van verschil. Honden worden gebruikt om mee te fokken zodat ze kleine lieve puppies krijgen. Deze worden dan weer als cadeau gekocht en gegeven aan kinderen. Vaak is snel de lol ervan af en belandt zon puppy op straat. Ongewenste pas geboren puppies, het is eenmaal niet de gewoonte om honden te steriliseren,  belanden als een stuk oud vuil in de prullenbak. En het grootste leed is terug te zien bij honden die gebruikt worden voor de jacht, zoals de Andalusische Podencos of Galgos. Die worden hun hele leven opgesloten in kleine hokjes en alleen tijdens de jacht losgelaten. Als ze niet meer presteren wordt er op hun geschoten, ze worden opgehangen of in brand gestoken. Ik heb deze vreselijke horrorverhalen met mijn eigen ogen tientallen keren zelf gezien. In elke gemeente zijn er zogenaamde dodingstations. Die hebben als doel om alle zwerfdieren op te halen van straat. Als deze dieren niet worden teruggeëist door de eigenaar binnen 10 dagen worden ze verbrand.

In veel streken komen er dierenasiels voor die zonder enige vorm van subsidie worden gerund door vrijwilligers en die voor eigen rekening of van privé donaties de honden onderdak, voedsel en medische zorg bieden. Alle dieren worden gesteriliseerd of gecastreerd, ingeënt, getest op tropische ziektes en verzorgd. Voor hen wordt een nieuw huis gezocht in zowel Spanje of in vele gevallen in het buitenland. Ik ben zelf 3 jaar actief geweest als vrijwilligster bij één van deze organisaties. Uit deze periode heb ik zelf 2 honden overgehouden.

Mijn werk bestond uit het opvangen van vaak kleine zwakke puppies. Daarnaast hield ik mij bezig met het registreren van alle nieuwe dieren die binnenkwamen, fotos maken voor de website, informatie verschaffen aan geïnteresseerden en het schoonmaken en verzorgen van de dieren in het asiel. Eenmaal terug in Nederland zijn de Spaanse honden voor altijd in mijn hart aanwezig en ik denk nog steeds elke dag aan ze...

Het verbeteren van de mentaliteit van Spanje gaat heel langzaam vooruit maar het zal nog vele jaren duren tot deze situatie is veranderd. De kinderen moeten op de scholen worden voorgelicht omdat zij per slot van rekening de toekomst zijn. Er moeten grootschalige sterilisatie projecten opgestart worden en in de tussentijd blijven organisaties natuurlijk zorgen voor deze honden in nood en zoeken naar nieuwe onderkomens.

​​U kunt altijd één van deze honden in nood een nieuw bestaan geven, op afstand adopteren of geld doneren als dit doel u aanspreekt. Voor meer informatie kijk dan op www.ace-harity.org